ازدل حجرۀ تاریک که بسته است درش          می رسد ناله ای و دل شده خون از اثرش

چیست؟ این نالۀ سوزنده و از سینۀ کیست؟          صاحب ناله مگر سـوخته پا تا به سرش

این فروغ دل زهراست که خون است دلش          این جگرگوشۀ موساست که سوزد جگرش

این جواد است که از تشنگی و سوزش زهر          جـان سـوزان بود و نـالۀ جانـسوز ترش

خانه اش قتلگه و همسر او قـاتل اوست          بارالهـا تو گـواهی که چه آمد به سـرش

هـمسر مـرد برایش پر و بال است ولی          هـمـسر سنـگـدل او بشکسته است پـرش

آتش زهـر چـنـان کرده به جـانش تأثـیر          که کنَد هر نفس سـوخـته اش تـشنه ترش

شـهـر بـغـداد بـود شـاهـد مـظـلـومِ دگـر          پسری را که دهد جان ز ستم چون پدرش

کـاش می بـود غـریب الــغـربـا در آنجـا          تا زمـانـی نـگـرد غـربت تنـهـا پـسـرش